Dyskryminacja w Polsce
Dyskryminacja stanowi niczym nieuzasadnione, gorsze traktowanie ze względu na:
płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, religię, wyznanie, światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.
Dyskryminacja może być również pozytywna np. w przypadku miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych.
Ochrona przed dyskryminacją przysługuje na podstawie przepisów Konstytucji RP, umów międzynarodowych i innych ustaw, w tym kodeksu cywilnego oraz kodeksu pracy.
Postępowanie sądowe w sprawach o dyskryminację w Polsce
Ofiara zachowania dyskryminującego może podjąć odpowiednie działania celem:
- ścigania sprawcy dyskryminacji w drodze postępowania karnego;
- dochodzenia stosownego odszkodowania na drodze postępowania cywilnego w oparciu o przepisy ustaw np. kodeksu cywilnego lub kodeksu pracy.
UWAGA!!! Osoby, które doświadczyły dyskryminacji mogą uzyskać specjalistyczną pomoc psychologiczną i prawną (w tym bezpłatną) od różnych organizacji pozarządowych, które walczą z dyskryminacją np. od Polskiego Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego, Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka czy Kampanii Przeciw Homofobii.
Dyskryminacja w Wielkiej Brytanii
Według statystyk brytyjskiego Trybunału Pracy z lat 2016-2017, w sprawach o dyskryminację ze względu na:
- płeć zasądzono przeciętne odszkodowanie w wysokości 19 tys. funtów;
- niepełnosprawność zasądzono przeciętne odszkodowanie w wysokości prawie 32 tys. funtów;
- wyznanie zasądzono przeciętne odszkodowanie w wysokości 20 tys. funtów;
- wiek zasądzono przeciętne odszkodowanie w wysokości 35 tys. funtów.
- orientację seksualną przeciętne odszkodowanie w wysokości 20 tys. funtów.