Skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

Zarówno Polska, jak i Wielka Brytania przyjęły Europejską Konwencję Praw Człowieka, więc opisane w dzisiejszym wpisie postępowanie może dotyczyć obu państw. Skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka stanowi często ostatnią deskę ratunku dla osób szukających sprawiedliwości, ale należy pamiętać, że nie jest to dodatkowa instancja dla rozpoznania sprawy. Skarżący muszą pamiętać, że ich skarga musi spełniać szereg warunków, aby mogła zostać przyjęta przez Trybunał do rozpoznania.

Według danych statystycznych w 2017 roku Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał 20 wyroków przeciwko Polsce i dotyczyły one:

• zakazu tortur oraz innego nieludzkiego i poniżającego traktowania (4 sprawy), 
• prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego (2 sprawy), 
• prawo do rzetelnego procesu (2 sprawy)
• prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (3 sprawy), 
• swobody wypowiedzi (3 sprawy), 
• prawa do skutecznego środka odwoławczego (1 sprawa).

Ogólnie o Trybunale (ETPCz) i skardze

Europejska Konwencja Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jest jednym z wielu międzynarodowych instrumentów, który ma skutecznie służyć ochronie praw i wolności obywateli przed nadużyciami ze strony władzy państwowej. Posługuje się ona dwoma środkami służącymi ochronie tych praw:  

• skargą państwa 
• skargą (petycją) indywidualną 

Europejska Konwencja Praw Człowieka chroni od naruszeń w sprawach indywidualnych dotyczących:

• Prawa do środka odwoławczego w sprawach karnych
• Odszkodowanie za niesłuszne skazanie
• Zakaz ponownego sądzenia lub karania
• Prawo do rzetelnego procesu sądowego
• Zakaz karania bez podstawy prawnej

Jak działa Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu?

Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu jest właściwy do rozpoznawania wszystkich spraw dotyczących interpretacji i stosowania Konwencji oraz jej Protokołów dodatkowych. Skuteczność skargi indywidualnej zależy od tego, czy dane państwo uznało kompetencje organów Konwencji do rozpatrywania petycji indywidualnej. Rzeczypospolita Polska złożyła stosowną deklarację w tym zakresie i tym samym uznała prawo jednostek do występowania ze skargą indywidualną.

Konwencja zapewnia ochronę, nie tylko obywatelom państw – stron Konwencji, ale także wszystkim osobom znajdującym się pod jurysdykcją tych państw.

Dopuszczenie skargi indywidualnej (także państwowej) do merytorycznego rozstrzygnięcia zależy od spełnienia wielu warunków formalnych:  

• Skarga może być więc złożona wyłącznie przeciwko państwu;
• w stosunku do Polski dopuszcza się jedynie skargi dotyczące czynów, decyzji i faktów, które nastąpiły po 30 kwietnia 1993 r. Skarga nie może więc obejmować zdarzeń wcześniejszych,  
• ze skargą można wystąpić po wykorzystaniu wszystkich dostępnych w kraju środków odwoławczych. W sprawach sądowych należy odwołać się do sądu drugiej instancji. Powinno się w zasadzie podjąć również próbę wniesienia kasacji. W sprawach administracyjnych należy odwołać się do organu administracyjnego drugiej instancji, a następnie wnieść skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W niektórych przypadkach koniecznym może okazać się złażenie skargi do Trybunału Konstytucyjnego. Nie są natomiast wymagane starania o wznowienie postępowania. Zarzuty podniesione w odwołaniu muszą być takie same jak w skardze skierowanej do Trybunatu Europejskiego;  
• skargę należy wnieść nie później niż przed upływem 6 miesięcy od wydania ostatecznego prawomocnego orzeczenia w sprawie przez sąd lub inny organ (nie będą uwzględniane daty wydania ewentualnych innych decyzji). Przekroczenie terminu powoduje odrzucenie skargi;  
• ze skargą może wystąpić jedynie osoba pokrzywdzona. Nie są przyjmowane skargi złożone w interesie osoby trzeciej;  
• skarga nic może być anonimowa;  
• skarga nie może być identyczna co do meritum ze sprawą rozpatrzoną już wcześniej w Strasburgu lub skargą stanowiącą przedmiot rozstrzygnięcia przez inny międzynarodowy organ;  
• skarga nie może być rażąco wadliwie uzasadniona;  
• podstawą jej odrzucenia może stać się również nadużycie prawa do skargi.

Adres korespondencyjny Trybunału

Skargę można sporządzić w języku polskim i należy ją kierować bezpośrednio do Trybunału, na adres jego kancelarii w Strasburgu:

The Registrar

European Court of Human Rights

COUNCIL OF EUROPE, F -67075 STRASBOURG CEDEX, France

Do czasu podjęcia decyzji o dopuszczalności skargi, wnoszący skargę może posługiwać się swoim własnym językiem lub językiem innego państwa-strony Konwencji, które uznało system skarg indywidualnych. Tak więc skarga wniesiona przeciwko państwu polskiemu może być zredagowana w języku polskim. Jednak w dalszym toku postępowania korespondencja będzie przekazywana skarżącemu w którymś z dwóch oficjalnych języków Trybunału, tj. angielskim lub francuskim zgodnie z oświadczeniem skarżącego dotyczącym wyboru języka.

Skarga indywidualna i jej forma

Skarga musi być złożona na piśmie i opatrzona podpisem skarżącego lub jego pełnomocnika. Osoby reprezentujące osobę fizyczną, organizację lub grupę osób zobowiązane są do przedłożenia pełnomocnictwa adwokackiego lub pisemnego upoważnienia. Jakkolwiek nie istnieje żaden formalny obowiązek tego rodzaju, to w interesie skarżącego leży by skarga została napisana przez prawnika, którego pomoc jest z reguły niezbędna w kolejnych etapach postępowania. Nie istnieje co prawda przymus adwokacki, jednak w praktyce rzadko się zdarza by skarżący występował bez adwokata lub innej osoby o kwalifikacjach prawniczych w postępowaniu przed organami Trybunału.

Należy odnotować, iż w późniejszym stadium postępowania przed Trybunałem, brak odpowiednich środków finansowych na pokrycie całości lub części wchodzących w grę kosztów pomocy prawnej może stanowić w danym przypadku podstawę do ubiegania się skarżącego o przyznanie takiej pomocy, pod warunkiem, że jest ona niezbędna dla właściwego prowadzenia sprawy. Sytuacja majątkowa wnoszącego skargę zostanie oceniona na podstawie specjalnej deklaracji poświadczonej przez właściwe organa krajowe. Jednakże pomoc taka nie może być przyznana w momencie składania skargi. Decyzja o przyznaniu pomocy prawnej może zostać uchylona w przypadku gdy ustaną okoliczności, które warunkowały jej przyznanie

Skarga złożona do Trybunału powinna zawierać:  

• dane personalne skarżącego (imię i nazwisko, datę urodzenia, obywatelstwo, płeć, zajęcie i adres), dane przedstawiciela jeśli występuje, nazwę państwa, przeciwko któremu jest skierowana;  
• przedmiot skargi (zwięzłe i jasne przedstawienie stanu faktycznego);  
• wskazanie prawa lub praw zawartych w Konwencji lub Protokołach dodatkowych do niej, których naruszenie zarzuca wnoszący skargę oraz przedstawienie argumentów na poparcie tych zarzutów;  
• informację o spełnieniu warunków dopuszczalności skargi   (a zwłaszcza wykorzystania krajowych środków prawnych oraz zachowania terminu sześciu miesięcy od podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie);
• oświadczenie dotyczące celu skargi (należy krótko stwierdzić co wnoszący skargę zamierza osiągnąć, wskazać ewentualne zadośćuczynienie, którego chce zażądać);  
• listę oficjalnych decyzji, które zapadły w sprawie (z podaniem sądów lub innych organów rozstrzygających sprawę oraz dat każdego rozstrzygnięcia), a także krótką informację o treści każdej z nich;  
• informację, czy zarzuty sformułowane w skardze były przedłożone innym organom międzynarodowym w celu dochodzenia lub rozstrzygnięcia;  
• wskazanie jednego z dwóch oficjalnych języków Rady Europy – angielskiego lub francuskiego – w którym skarżący chce otrzymać decyzję lub orzeczenie;
• podpis skarżącego.

Do skargi należy dołączyć kopie wszystkich decyzji i wyroków, które zapadły w sprawie oraz innych dokumentów, które mogą być przydatne w charakterze dowodów. Trybunał nie będzie zwracał tych dokumentów, tak więc w interesie skarżącego leży przedłożenie kopii zamiast oryginałów.

Niespełnienie wymagań dotyczących treści skargi może spowodować odmowę jej zarejestrowania i rozpatrzenia przez Trybunał.

Trybunał udzieli skarżącemu odpowiedzi na wniesioną skargę, przy czym może zwrócić się o dodatkowe informacje, dokumenty lub wyjaśnienia związane ze skargą. Skarżący zostanie poinformowany przez Trybunał w razie stwierdzenia oczywistych przeszkód nie pozwalających na przyjęcie skargi do rozpoznania.

W początkowej fazie całe postępowanie toczy się pisemnie, nie ma więc w ogóle potrzeby osobistego stawiania się w Strasburgu.

Kiedy Trybunał uzna, że istotnie doszło do naruszenia praw określonych w Konwencji, może przyznać od państwa – słuszne zadośćuczynienie i ewentualnie zwrot wydatków poniesionych przez skarżącego na wniesienie sprawy. Nie unieważnia jednak krajowych decyzji, nie uchyla krajowych przepisów prawnych, nie rozstrzyga praw ponownie, ani nie podejmuje interwencji w sprawach skarżących bezpośrednio w organie władzy.

Stan prawny na dzień: 8.02.2019 roku

Foto: pixabay.com