Najczęstsze pytania: FAQ
To już 100. wpis na blogu i przy tej okazji przedstawiam poniżej najczęstsze pytania wraz z odpowiedziami, jakie stawiają mi czytelnicy w licznych komentarzach i wiadomościach.
Wśród tych pytań wymienić można:
1. Jak ustalić jurysdykcję w sprawach o alimenty, gdy jedno z rodziców mieszka w UK, a drugie w Polsce z dzieckiem? Co, gdy sytuacja sie odwraca?
Zazwyczaj sprawy z zakresu prawa rodzinnego są zawiłe, gdy w rodzice i/lub dzieci zamieszkują w innych państwach.
Podstawowym aktem prawnym regulującym tę kwestię jest Konwencja nowojorska z 1956 roku. W przypadku Polski i Wielkiej Brytanii ciągle jeszcze istotne jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 oraz Protokół haski z 2007 roku.
Zgodnie z art. 3 wspomnianego Rozporządzenia sądami, które posiadają jurysdykcję do rozpoznania spraw dotyczących zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich są:
a) sąd zwykłego miejsca pobytu pozwanego; lub
b) sąd zwykłego miejsca pobytu wierzyciela; lub
c) sąd, który zgodnie z prawem sądu ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron; lub
d) sąd, który zgodnie z prawem sądu jest właściwy do prowadzenia postępowania dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron.
Natomiast zgodnie z treścią Protokołu haskiego, jeżeli rodzic z dzieckiem mieszka w Polsce, a rodzic który ma być pozwany o alimenty mieszka w innym państwie UE, sprawa powinna toczyć się w Polsce i według prawa polskiego prawa.
Polskie regulacje wskazują w art. 1103 (3) § 1 kodeksu postępowania cywilnego, że: Sprawy o alimenty oraz sprawy o roszczenia związane z ustaleniem pochodzenia dziecka należą do jurysdykcji krajowej także wtedy, gdy powodem jest uprawniony, który ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej. W razie odrzucenia pozwu należy pamiętać, że możliwe jest jego zaskarżenie.
Należy zatem pamiętać, że prawo Unii rozróżnia postępowania sądowe w zależności od tego, czy dotyczą one praw i obowiązków w relacjach między małżonkami czy też praw i obowiązków w relacjach między rodzicami a dziećmi. Sądem właściwym do rozpatrywania spraw związanych z władzą rodzicielską jest co do zasady sąd państwa, w którym dziecko zwykle zamieszkuje. Natomiast sądem właściwym w sprawach o rozwód, separację małżonków lub unieważnienie małżeństwa, może być sąd innego państwa członkowskiego, np. tego, którego obywatelami są rozstający się rodzice.
Decydujący głos w sprawie jurysdykcji w sprawach alimentacyjnych zabrał w dniu 16 lipca 2015 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie (sygn. akt C-184/14) orzekając, że o alimentach rodziców mieszkających w różnych państwach rozstrzyga sąd państwa, w którym zamieszkuje dziecko/dzieci.
Akty prawne związane z zagadnieniem:
- Protokół haski z dnia 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych
- Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych
- Konwencja o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych dochodzonych zagranicą sporządzona w Nowym Jorku 20 czerwca 1956 roku.
2. Jaka kara grozi za posiadanie marihuany w Wilkiej Brytanii?
Mimo wielu akcji propagujących pomysł legalizacji marihuany w Wielkiej Brytanii nie jest ona legalna. Obecnie każdy zatrzymany, przy którym zostanie znaleziona marihuana może zostać skazany na maksymalnie do 5 lat pozbawienia wolności, karę grzywny albo obie kary łącznie.
Natomiast przestępstwo rozprowadzania lub produkowania narkotyków klasy B (do której należy marihuana, inaczej cannabis) bez pozwolenia jest zagrożone karą maksymalnie 14 lat pozbawienia wolności, grzywny albo obu kar łącznie.
Stosunek policji do ścigania tych przestępstw jest różny. Z uwagi na oszczędności i zalecenia niektóre jednostki przysłowiowo „przymykają oko” na drobniejsze przestępstwa związane z posiadaniem marihuany. Funkcjonariusze policji posiadają możliwość zastosowania upomnienia, czyli „cannabis warning” w razie posiadania przez zatrzymanego małej ilości marihuany (mniej niż uncję, czyli 28,349g marihuany lub niewiele większą ilość haszyszu), o ile uzna się, że celem jest tylko własny użytek. Pomimo, że policja musi odnotować takie upomnienie to nie niesie ze sobą konieczności uiszczenia grzywny ani nie widnieje w rejestrach DBS.
Podobnie jak w Polsce, prowdzone są kampanię na rzecz legalizacji marihuany do użytku leczniczego. Akt prawny regulujący to zagadnienie to ustawa the Misuse of Drugs Act 1971.
3. Kiedy ulegają zatarciu skazania w Wielkiej Brytanii? Problem uzyskania zaświadczenia o niekaralności.
To ile czasu musi upłynąć, aby doszło do zatarcia skazania zależy od wymiaru orzeczonej kary, a nie od rodzaju popełnionego przestępstwa. Ponadto, należy pamiętać, że skazanie np. na 8 miesięcy pozbawienia wolności i warunkowe zwolnienie po 4 miesiącach nie uprawnia do zatarcia po 2 latach ale nadal po 4 latach.
Okres liczony do zatarcia skazania nie biegnie do czasu zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności.
Kara pozbawienia wolności dłuższa niż 4 lata nie może zostać zatarta. Dla kar orzeczonych w mniejszym wymiarze należy stosować poniższe: Czytaj dalej
Angielskie prawo dla Polaków 