Odpowiednio dobrana ochrona praw własności intelektualnej przedsiębiorstwa ułatwia podjęcie kroków prawnych przeciwko każdemu, kto ją skradnie lub skopiuje.
Możliwe są różne rodzaje ochrony w zależności od tego, co należy chronić.
Rodzaje ochrony własności intelektualnej
Znak towarowy: rejestracja znaku towarowy postaci nazwy produktów, logo, jingle odbywa się zwykle w ciągu 4 miesiące od złożenia wniosku;
Wzór użytkowy: rejestracja wzoru w postaci wygląd produktu, w tym jego kształtu, opakowania, wzoru, dekoracji odbywa się w ciągu 3 tygodni;
Patent: ochrona patentowa trwa 5 lat i może być przedłużana;
Ochrona praw autorskich: ochrona dzieł literackich, sztuki, fotografii, filmów, telewizji, muzyki, treści internetowych nie wymaga składania żadnego wniosku o rejestrację prawa;
Dodatkowo twórca otrzymuje ograniczoną automatyczną ochronę niektórych własności intelektualnej, na przykład praw do wzoru. Łatwiej jest jednak legalnie udowodnić, że posiadasz własność intelektualną, jeśli jest ona zarejestrowana.
Zaleca się, aby zachować w tajemnicy własność intelektualną do czasu jej zarejestrowania. Warto wcześniej przed konsultacją pomysłu zawrzeć umowę o zachowaniu poufności.
Prawa własności intelektualne mogą być chronione na różne sposoby, np.:
Logo i nazwę można zarejestrować jako znak towarowy;
Unikalny kształt produktu można chronić jako zarejestrowany wzór;
Korzystać z praw autorskich w celu ochrony rysunków produktu.
Pomoc w ochronie własności intelektualnej
O pomoc w doborze odpowiednich środków ochrony praw własności intelektualnej można zwrócić się do:
IP Equip, aby dowiedzieć się, jaki rodzaj własności intelektualnej posiadasz;
Specjalisty, np. rzecznika patentowego lub rzecznika ds. znaków towarowych, u którego uzyskać można poradę prawną;
Lokalnej poradni prawnej zajmującej się własnością intelektualną lub do Centrum Biznesu i IP Biblioteki Brytyjskiej w Londynie.
Jeśli dojdzie do zaginięcia osoby, należy skontaktować się z osobami znającymi tę osobę, a następnie z policją. Nie ma obowiązku odczekania 24 godzin przed zawiadomieniem policji.
Policja może zapytać o:
zdjęcie zaginionej osoby;
dane tej osoby i jej bliskich oraz przyjaciół;
miejsca, gdzie ta osoba często przebywa;
próbkę DNA tej osoby, np. ze szczoteczki do zębów.
Za zgodą bliskich policja może przeszukać dom osoby zaginionej.
Dane osoby zaginionej będą dostępne wszystkim służbom policyjnym w ciągu 48 godzin.
ODNALEZIENIE OSOBY ZAGINIONEJ
Jeśli policja odnajdzie osobę zaginioną, która jest w wieku poniżej 18 lat, powiadomi jej rodziców lub opiekunów, chyba że bezpieczeństwo tej osoby może być zagrożone.
W przypadku każdej osoby dorosłej, która została odnaleziona, informacja o jej pobycie zostanie udzielona innym osobom tylko za zgodą tej osoby.
Jeśli osoba zaginęła za granicą należy skontaktować się z:
najbliższym posterunkiem policji, a ten z kolei skontaktuje się z odpowiednikiem policji w innym kraju;
Biurem Spraw Zagranicznych, Wspólnoty Narodów i Rozwoju (the Foreign, Commonwealth and Development Office) pod numerem 020 7008 5000 (poproś o pomoc konsularną).
ZGŁOSZENIE DOSTRZEŻENIA OSOBY ZAGINIONEJ
Jeśli spotkasz osobę zaginioną, skontaktuj się z policją i zgłoś ten fakt.
Jeśli chciałabyś pozostać anonimowy, zgłoś fakt dostrzeżenia tej osoby do Missing People.
Zgłaszaj wprowadzające w błąd strony internetowe, e-maile, numery telefonów, rozmowy telefoniczne lub wiadomości tekstowe, które Twoim zdaniem mogą być podejrzane.
Nie podawaj prywatnych informacji (takich jak dane bankowe lub hasła), nie odpowiadaj na wiadomości tekstowe, nie pobieraj załączników ani nie klikaj żadnych łączy w wiadomościach e-mail, jeśli nie masz pewności, że są one autentyczne.
Gdzie zgłaszać podejrzane wiadomości?
Przesyłaj podejrzane wiadomości e-mail na adres: report@phishing.gov.uk
Tego rodzaju sprawami zajmuje się Narodowe Centrum Bezpieczeństwa Cybernetycznego (NCSC).
Wiadomości SMS
Przekazuj podejrzane wiadomości tekstowe na numer 7726 — to nic nie kosztuje.
Po przesłaniu sms-em podejrzanej wiadomości dojdzie do zgłoszenia wiadomości do operatora sieci komórkowej.
Reklamy
Zgłaszać można również oszustwo lub wprowadzające w błąd reklamy do urzędu ds. standardów reklamowych. Możesz zgłaszać reklamy znalezione online, w tym w wyszukiwarkach, na stronach internetowych lub w mediach społecznościowych.
Możesz również zgłosić oszustwo lub wprowadzające w błąd reklamy do Google, jeśli znalazłeś je w wynikach wyszukiwania Google, lub zgłosić do Bing, jeśli znalazłeś je w wynikach wyszukiwania Bing.
Co zrobić, jeśli uważasz, że padłeś ofiarą oszustwa lub oszustwa internetowego
Skontaktuj się z Action Fraud, jeśli uważasz, że straciłeś pieniądze lub zostałeś zhakowany z powodu oszustwa internetowego lub oszustwa, a przebywasz w Anglii lub Walii.
Ponadto, możesz:
zgłoś się online – załóż konto lub kontynuuj jako „gość”
zadzwoń pod numer 0300 123 2040
*Jeśli przebywasz w Szkocji i straciłeś pieniądze z powodu oszustwa internetowego lub oszustwa, zgłoś przestępstwo szkockiej policji.
Unikaj stron internetowych, e-maili i numerów telefonów, które imitują usługi rządowe
Niektóre strony internetowe, adresy e-mail lub numery telefonów wyglądają, jakby były częścią oficjalnej usługi rządowej, chociaż tak nie jest, lub twierdzą, że pomagają bardziej niż w rzeczywistości. Niektóre zmuszają cię do płacenia za rzeczy, które byłyby bezpłatne lub tańsze, gdybyś korzystał z oficjalnej usługi rządowej.
Wyszukaj na GOV.UK, aby znaleźć oficjalne usługi rządowe i numery telefonów, na przykład, jeśli chcesz złożyć wniosek do DVLA o wydanie prawa jazdy.
Lista nieodebranych nieruchomości w Wielkiej Brytanii
W Wielkiej Brytanii na bieżąco publikowana jest lista nazwisk zmarłych właścicieli nieruchomości, co do których spadkobiercy nie zgłosili swoich roszczeń. Wśród opublikowanych nazwisk znajdują się również nazwiska polskobrzmiące. W samym Londynie problem dotyczy 3000 opuszczonych nieruchomości. Lista aktualizowana codziennie znajduje się tutaj: Unclaimed estates list
Nieruchomości, których dotyczy lista stanowią menie nieznanego właściciela (bona vacatia), po 30 latach mogą stać się własnością Skarbu Państwa (Tresury Solicitor).
W sytuacji, gdy spadkodawca odnajdzie na liście nazwisko swojego zmarłego krewnego, powinien zwrócić się do Bona Vacatia Department i przesłać drzewo genealogiczne swojej rodziny, na którym przedstawione będzie pokrewieństwo wraz z datami narodzin, zawartych małżeństw i zgonów członków rodziny. Jeśli z takiego rysunku wynikać będzie, że wnioskodawca jest spokrewniony ze zmarłym właścicielem nieruchomości, to BVD wezwie do przedłożenia dokumentów, w tym przykładowo:
– zupełny odpis aktu urodzenia,
– dokumenty identyfikujące wnioskodawcę,
– uzasadnienie wraz z dokumentami potwierdzającymi fakty wskazane w uzasadnieniu,
– pisemne upoważnienie do złożenia wniosku od spadkobiercy, jeśli wniosek składa osoba trzecia,
Brytyjska organizacja publiczna Independent Monitoring Authority (IMA) zajmuje się rozpatrywaniem zgłoszeń dotyczących naruszeń praw obywateli UE w Wielkiej Brytanii. Za pośrednictwem strony internetowej IMA obywatele UE/EOG/EFTA mogą zgłaszać skargi na naruszenie przez brytyjskie instytucje publiczne ich praw.
Mechanizm przyjmowania skarg, którym posługuje się IMA został stworzony, aby zlokalizować problemy naruszeń praw obywateli UE i pozwolić na ich wyeliminowanie.
IMA podejmuje obecnie działania, które mają na celu wykluczenia naruszeń praw dotyczących systemu osiedleńczego dla obywateli Unii Europejskiej – EU Settlement Scheme, wcześniej m.in. zajmowała się problemem opóźnień w wypłacie zasiłków dla obywateli UE.
Spodziewać się można, że dzięki działalności Independent Monitoring Authority najczęściej spotykane problemy obywateli UE będą systematycznie przez IMA usuwane.
Po Brexicie obywatel Polski może przebywać bez wizy w Wielkiej Brytanii w celach turystycznych przez okres 6 miesięcy.
*Przed wyjazdem do Wielkiej Brytanii należy dodatkowo sprawdzić aktualne obostrzenia dla przyjezdnych związane z pandemią COVID-19.
Jeśli w przeszłości obywatelowi Polski odmówiono wjazdu do Wielkiej Brytanii albo był karany, to przed wjazdem powinien ubiegać się o wizę „Standard Visitor Visa”.
Czego nie można robić przebywając w Wielkiej Brytanii w celach turystycznych?
Przyjeżdżając bez wizy w Wielkiej Brytanii w celach turystycznych, nie można:
wykonywać płatnej lub nieodpłatnej pracy dla brytyjskiej firmy lub jako samozatrudniony;
ubiegać się o środki publiczne (benefity);
mieszkać w Wielkiej Brytanii przez długi czas poprzez częste lub kolejne wizyty;
zawierać związku małżeńskiego lub związku partnerskiego lub zarejestrować związek małżeński lub związek partnerski.
Czego potrzebuje obywatel Polski wjeżdżając do Wielkiej Brytanii?
Obywatel Polski musi przedstawić ważny paszport lub dokument podróży. Paszport powinien być ważny przez cały pobyt w Wielkiej Brytanii.
Obywatel Polski może również zostać poproszony o udowodnienie, że:
przyjeżdża w celach turystycznych;
jest w stanie utrzymać siebie i osoby pozostające na twoim utrzymaniu podczas podróży (lub posiada fundusze na ten cel od innej osoby);
zarezerwował nocleg na swój pobyt w Wielkiej Brytanii;
posiada środki, aby zapłacić za podróż powrotną lub dalszą (lub uzyskać finansowanie na ten cel od innej osoby).
Przyjazd do Wielkiej Brytanii niepełnoletnich obywateli Polski
W przypadku obywatela Polski, który nie ukończył 18 lat i podróżuje samotnie może być konieczne okazanie pisma od rodzica lub opiekuna prawnego, w którym zawarte będą następujące dane:
dane kontaktowe i zgodę na podróż do Wielkiej Brytanii rodzica lub opiekuna prawnego;
imię i nazwisko, datę urodzenia, adres i pokrewieństwo osoby, z którą niepełnoletni będzie przebywał;
zgodę rodzica lub opiekuna prawnego na pobyt z osobą wymienioną w piśmie.
Jeśli podczas pobytu w Wielkiej Brytanii niepełnoletni obywatel Polski zamierza mieszkać u osoby/osób, które nie są jego bliskimi krewnymi, to jego rodzic lub opiekun prawny musi poinformować odpowiednie brytyjskie władze lokalne o jego pobycie, w szczególności, gdy:
zarówno obywatel Polski oraz osoba, u której się zatrzyma są w wieku poniżej 16 lat (lub poniżej 18 lat, jeśli obywatel Polski jest osobą niepełnosprawną);
przez ponad 28 dni będzie pod opieką osoby, która nie jest jego bliskim krewnym (tzw. „prywatna opieka zastępcza”).
Przy przekraczaniu granicy niepełnoletni obywatel Polski powinien przedstawić potwierdzenie otrzymania od brytyjskich władz lokalnych zgłoszenia jego pobytu w Wielkiej Brytanii.
Procedura Settlement Scheme umożliwia rejestrację obywateli UE mieszkających w Wielkiej Brytanii, którzy nie są brytyjskimi obywatelami.
Rejestracja jest prosta i dostępna na urządzeniach mobilnych. Procedura ruszyła 30 marca 2019 roku i w dniu 30 czerwca 2021 roku zakończy się przyjmowanie wniosków.
Jak przebiega procedurą Settlement Scheme?
Procedura przebiega w trzech krokach:
Przedłożenie dowodu potwierdzającego tożsamość i narodowość np. paszport;
Przedłożenie potwierdzenia zamieszkiwania w Wielkiej Brytanii np. wyciągu z rachunku bankowego;
Potwierdzenie niekaralności lub wskazanie na skazania.
Wniosek nie podlega opłacie.
Co daje status osoby osiedlonej?
Uzyskanie statusu osoby osiedlonej wiąże się prawem legalnego pobytu w Wielkiej Brytanii i zachowania nabytych praw, w tym m.in.:
prawo do pracy w Wielkiej Brytanii;
prawo korzystania z publicznej służby zdrowia;
prawo pobierania nauki i kontynuowania studiów;
prawo korzystania z funduszy publicznych np. zasiłków;
W 2021 roku dojdzie w Polsce do ograniczenia zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej. Polska zmienia przepisy pozwalające na unikanie podwójnego opodatkowania, a to wskutek ratyfikowanej przez nią Konwencji MLI, czyli Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku podpisanej w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r.
Sam fakt posiadania polskiego obywatelstwa nie oznacza automatycznie, że osoba jest zobowiązana do zapłaty podatku w Polsce. O tym gdzie i w jakim zakresie podlega się opodatkowaniu decyduje przede wszystkim tzw. rezydencja podatkowa (miejsce zamieszkania dla celów podatkowych). Zgodnie z polską Ustawą PIT zasadą jest, że polskim rezydentem podatkowym jest osoba fizyczna, która w Polsce:
przebywa większą część roku (ponad 183 dni w roku podatkowym) lub
posiada centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych).
Ocena rezydencji podatkowej wymaga każdorazowo dogłębnej analizy całokształtu okoliczności dotyczących jej związków z danym państwem. W pewnym uproszczeniu można jednak przyjąć, że:
osoba fizyczna, która przeniosła się na stałe za granicę razem ze swoją rodziną, nie jest już polskimi rezydentami podatkowymi;
natomiast jeżeli osoba fizyczna wyjeżdża do pracy za granicę na krótki czas i wraca do Polski (np. przebywa tu jej rodzina), to jako polski rezydent podatkowy podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów (nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku w Polsce).
W odniesieniu do osób, o których mowa w pkt 1) powyżej – zmiana przez Polskę metody unikania podwójnego na podstawie Konwencji MLI nie ma wpływu na ich sytuację, gdyż są one rezydentami podatkowymi innego państwa. Nie podlegają więc w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, a jedynie od dochodów, które uzyskują w Polsce (np. z tytułu otrzymywanego czynszu za wynajem mieszkania położonego w Polsce).
Natomiast w odniesieniu do osób, o których mowa w pkt 2) – zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania będzie mieć wpływ na ich rozliczenia podatkowe w Polsce. Nie musi jednak automatycznie oznaczać obowiązku zapłaty podatku w Polsce.
Zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania na podstawie Konwencji MLI
Zeznania podatkowe
Rozliczanie zagranicznych dochodów zgodnie z metodą proporcjonalnego zaliczenia oznacza obowiązek złożenia w Polsce zeznania podatkowego, w którym należy wykazać dochody z pracy za granicą. Obowiązek ten wystąpi bez względu na to, czy oprócz dochodów z zagranicy podatnik uzyskał inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce.
Dochody z pracy za granicą należy wykazać na formularzu PIT-36, wraz z załącznikiem PIT/ZG (Informacja o wysokości dochodów/przychodów z zagranicy i zapłaconym podatku).
Termin na złożenie zeznania: do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.
Ulga abolicyjna
Sam fakt złożenia zeznania nie oznacza jednak automatycznie obowiązku zapłaty podatku w Polsce. Podatnik ma bowiem możliwość skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej.
Dzięki zastosowaniu ww. ulgi, ostateczna wysokość podatku płaconego w Polsce od tych dochodów będzie taka sama jak przy zastosowaniu metody wyłączenia z progresją, czyli dochód uzyskany za granicą nie będzie opodatkowany w Polsce.
Od 1 stycznia 2021 roku ulga abolicyjna ma zostać ograniczona do kwoty 1360 zł, co oznacza, że będzie można z niej skorzystać w odniesieniu do zagranicznego dochodu nieprzekraczającego kwoty 8000 zł. Od nadwyżki trzeba będzie dopłacić polskiemu Urzędowi Skarbowemu podatek – ten, którego udało się uniknąć za granicą z uwagi na obowiązującą tam wyższą kwotę wolną, niższą stawkę podatku lub zwolnienie podatkowe.
Zaliczki na podatek
W przypadku zastosowania do dochodów zagranicznych metody zaliczenia proporcjonalnego, jeżeli podatnik przebywa czasowo za granicą i osiąga dochody z wykonywanej tam pracy bez pośrednictwa polskiego płatnika, to po powrocie do kraju ma obowiązek wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy.
Przy kalkulacji zaliczek podatnik może odliczyć podatek zapłacony za granicą (w odpowiedniej proporcji). Nie uwzględnia się jednak ulgi abolicyjnej (ma ona zastosowanie dopiero przy rozliczeniu rocznym).
Wysokość zaliczki: 17% ww. dochodów (można jednak zastosować wyższą stawkę wg skali podatkowej).
Termin płatności zaliczek:
do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik wrócił do kraju; albo
jeżeli termin płatności zaliczki przypada po zakończeniu roku podatkowego – w terminie złożenia zeznania rocznego (tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym).
Ograniczenie poboru zaliczek:
podatnik może złożyć wniosek o ograniczenie poboru zaliczek w trakcie roku podatkowego[5];
we wniosku należy uprawdopodobnić, że zaliczki byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego na dany rok podatkowy;
wniosek składa się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla miejsca zamieszkania podatnika (przed terminem płatności zaliczek, których wniosek dotyczy).
W rozliczeniu podatkowym za 2020 rok zmianę tę odczują Polacy pracujący w Wielkiej Brytanii, Japonii, Irlandii, na Litwie, w Izraelu, Finlandii, na Słowacji lub w Nowej Zelandii.
Natomiast w kolejnym roku skutków tej zmiany doświadczą Polacy zarabiający w Belgii, Danii, Norwegii, Portugalii i Kanadzie.
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Wielkiej Brytanii podało, że od stycznia 2021 roku o wiele więcej osób niż do tej pory, które są obywatelami UE i były karane, nie będzie mogło wjechać do Wielkiej Brytanii.
Osoby skazane na karę powyżej 1 roku pozbawienia wolności nie będą mogły wjechać do Wielkiej Brytanii.
Podkreślono, że przestępcy z UE stanowią poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa Wielkiej Brytanii. Istnieją jednak obawy, że Brexit bez umowy może utrudnić identyfikację zagranicznych przestępców.
W związku z tym, że Wielka Brytania znajduje się obecnie w okresie przejściowym, odkąd formalnie opuściła UE w styczniu 2020 roku, obywatelowi UE można obecnie odmówić wjazdu tylko wtedy, gdy stanowi rzeczywiste i poważne zagrożenie.
Rozporządzenia, które zostały przedłożone w brytyjskim Parlamencie w czwartek, określają nowe zasady dotyczące zakończenia okresu przejściowego i wprowadzają zasadę traktowania obywateli UE i obywateli spoza UE tak samo.
Nowe zasady oznaczają od 1 stycznia 2021 roku:
Każdemu obywatelowi UE skazanemu na karę co najmniej 1 roku pozbawienia wolności będzie można odmówić prawa wjazdu do Wielkiej Brytanii
Obywatele UE, którzy popełnili jakiekolwiek przestępstwo w ciągu ostatniego roku, również mogą otrzymać odmowę prawa wjazdu do Wielkiej Brytanii
Obywatele UE mogliby również otrzymać odmowę zakazu wjazdu do Wielkiej Brytanii, gdyby zostali skazani na karę pozbawienia wolności w wymiarze poniżej 1 roku, a brytyjscy urzędnicy uznaliby, że mogą stanowić zagrożenie
Inni przestępcy, którzy zostali skazani na inną karę niż kara pozbawienia wolności, mogą również otrzymać odmowę prawa wjazdu do Wielkiej Brytanii, jeśli istnieją dowody na to, że są recydywistami, wyrządzają „poważną krzywdę” lub ich obecność w Wielkiej Brytanii nie „sprzyja dobru publicznemu”
Osoby biorące udział w pozorowanym małżeństwie będą mogły otrzymać zakaz wjazdu, a każdemu, kto narusza przepisy celne, również będzie można odmówić prawa wjazdu do Wielkiej Brytanii.
Zmiany oznaczają również, że obywatele UE, w przypadku których stwierdzono, że są bezdomnymi mogą zostać deportowani, jeśli np. odmówią przyjęcia oferty zakwaterowania, jak ma to już obecnie miejsce w przypadku obywateli spoza UE.
Urzędnicy powiedzieli, że te regulacje mogą dotyczyć ludzi mieszkających na ulicach, którzy popełniają przestępstwa lub działają w sposób antyspołeczny, na przykład agresywnie żebrzą. Stwierdzono jednocześnie, że będzie to ostateczność i że wcześniej zostaną przeprowadzone kontrole, aby upewnić się, że bezdomny nie jest ofiarą współczesnego niewolnictwa lub handlu ludźmi.
Przepisy mogą oznaczać, że tysiące osób z Europy nie będą mogły już od stycznia 2021 roku wjechać do Wielkiej Brytanii.
Obywatele UE mieszkający w Wielkiej Brytanii, którzy posiadają status imigracyjny w ramach programu osiedleńczego UE, lub wszyscy inni, którzy są chronieni na mocy umowy o wystąpieniu z UE, są zwolnieni z tych zasad. Jednak Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Wielkiej Brytanii stwierdziło, że ich status może zostać cofnięty, jeśli popełnią przestępstwo po 1 stycznia 2021 roku, jeśli grozi to karą pozbawienia wolności w wymiarze ponad 1 roku.
Aborcja (przerwanie ciąży) jest legalna w całej Wielkiej Brytanii.
Aborcji można dokonać tylko w publicznym szpitalu NHS (odpowiednik polskiego NFZ) lub w licencjonowanej klinice. Zazwyczaj zabieg jest finansowany przez NHS.
Jak zaplanować aborcję w ramach NHS?
Jak uzyskać aborcję finansową przez NHS?
• można zgłosić się samodzielnie, kontaktując się bezpośrednio z wykonującą aborcję – British Pregnancy Advisory Service (BPAS), Marie Stopes UK, National Unplanned Pregnancy Advisory Service (NUPAS) lub poprzez stronę internetową NHS uzyskać więcej informacji;
• konsultacja z lekarzem rodzinnym (GP) i skierowanie do poradni aborcyjnej – lekarz rodzinny powinien skierować do innego lekarza, jeśli ma jakiekolwiek zastrzeżenia co do decyzji o aborcji;
• kontakt z poradnią zdrowia seksualnego (czasami nazywaną kliniką planowania rodziny), skąd można otrzymać skierowanie do poradni aborcyjnej.
Czas oczekiwania na aborcję może być różny, ale od pierwszego kontaktu z lekarzem do aborcji nie powinien przekroczyć 2 tygodni. Aborcję można wykonać prywatnie. Koszty prywatnych aborcji różnią się w zależności od stadium ciąży i metody wykonania zabiegu.
Kiedy aborcja jest dopuszczalna?
Większość aborcji w Anglii, Walii i Szkocji przeprowadza się przed 24 tygodniem ciąży. Można je przeprowadzić po 24 tygodniach w ściśle określonych okolicznościach – na przykład, gdy życie matki jest zagrożone lub dziecko urodziło się ze znaczną niepełnosprawnością. Większość ośrodków aborcyjnych poprosi o wykonanie USG w celu ustalenia, w jakim tygodniu ciąży kobieta się znajduje. Długość ciąży liczona jest od pierwszego dnia ostatniej miesiączki. Aborcje są tym bezpieczniejsze, im wcześniej się je przeprowadza. Uzyskanie porady na wczesnym pozwala na bardziej przemyślane decyzje.
Przed aborcją należy umówić się na wizytę, aby porozmawiać o swojej decyzji i tym, co nastąpi po zabiegu.
W przypadku kobiet w wieku poniżej 16 lat nie muszą informować o swojej decyzji rodziców. Lekarz lub pielęgniarka mogą zachęcić taką kobietę do poinformowania rodzica, opiekuna lub innej osoby najbliższej.
Istnieją organizacje, zwykle znane jako centra ciąży kryzysowej, które oferują porady dotyczące ciąży.
Sposoby przeprowadzania aborcji
Jeśli to tylko możliwe, kobieta powinna mieć możliwość wyboru, w jaki sposób chcesz przeprowadzić aborcję.
Istnieją dwa sposoby przeprowadzania aborcji:
• aborcja medyczna („pigułka aborcyjna”) – zażycie dwóch tabletek, zazwyczaj w odstępie 24 do 48 godzin w celu wywołania aborcji;
• aborcja chirurgiczna – zabieg usunięcia ciąży.
Większość kobiet nie doświadcza żadnych problemów zdrowotnych po zabiegu, ale istnieje niewielkie ryzyko powikłań, takich jak nadmierne krwawienie czy uszkodzenie macicy lub szyjki macicy.
Jeśli wystąpią komplikacje, konieczne może być dalsze leczenie.
Angielskie prawo dla Polaków 