Transgraniczne uprowadzenie dziecka i zastosowanie konwencji haskiej

W czasach, gdy zniesiono kontrole graniczne (strefa Schengen) i stosunkowo łatwo nam się przemieszczać między państwami, wzrasta liczba uprowadzeń polskich dzieci głównie przez jeden z rodziców. Rodzic, który nie wie gdzie znajduje się jego dziecko może podjąć stosowane działania w celu sprowadzenia dziecka do kraju w oparciu o postanowienia konwencji haskiej.

Konwencja haska dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenie dziecka za granicę z 25 października 1980 roku reguluje sytuację, w której dochodzi do międzynarodowego uprowadzenia lub zatrzymania dziecka i pozwala na wydanie dziecka rodzicowi za granicę. Konwencja obowiązuje w państwach, które ją podpisały (tutaj lista państw). 

Czym jest bezprawne uprowadzenie lub zatrzymanie?

Bezprawne uprowadzenie lub zatrzymanie to sytuacja, gdy ktoś zabierze dziecko do państwa, w którym nie mieszka ono na stałe. Pobyt ten musi naruszać wolę osoby, która posiada władzę rodzicielską.

Jak procedurę sprowadzenia dziecka zza granicy reguluje Konwencja haska?

Wniosek o sprowadzenie dziecka może złożyć:

• rodzic, który ma prawo decydowania o miejscu pobytu dziecka

• opiekun prawny dziecka

Ponadto, dziecko:

• musi mieć mniej niż 16 lat 

• musi mieszkać na stałe w państwie, które podpisało konwencję haską

• zostało uprowadzone lub zatrzymane w państwie, które podpisało konwencję haską i nie jest to państwo jego stałego zamieszkania. 

UWAGA! W razie uprowadzenia w kraju nie znajduje zastosowania procedura przewidziana w konwencji haskiej. 

Dopuszcza się wniosek od osoby, która nie wie dokładnie, gdzie znajduje się dziecko, ale ma uzasadnione przypuszczenie, że dziecko mogło zostać uprowadzone lub zatrzymane.

Jak złożyć wniosek?

Jeśli spełnione są wszystkie powyżej wskazane warunki to należy złożyć stosowny wniosek wraz z wymaganymi dokumentami (potwierdzenie posiadanej władzy rodzicielskiej, zdjęcie dziecka, dokument z datą jego urodzenia czy dokument potwierdzający jego stałe zamieszkanie w Polsce) w Ministerstwie Sprawiedliwości (za pośrednictwem poczty lub osobiście w biurze podawczym Ministerstwa) 

Od wniosku nie jest pobierana opłata. Ale może pojawić się opłata za tłumaczenie dokumentów oraz inne opłaty wymagane przez przepisy innych państw.

Ile trzeba czekać na rozstrzygnięcie sprawy?

Od daty złożenia wniosku do wydania orzeczenia nie powinno upłynąć więcej niż 6 tygodni. 

Zarówno Polska (1992 r.), jak i Wielka Brytania (1986 r.) podpisały konwencję.

Stan na dzień: 3 września 2019 roku

Zdjęcie: pixabay.com

ZWIĄZKI MAŁŻEŃSKIE PAR TEJ SAMEJ PŁCI W WIELKIEJ BRYTANII I PROBLEM TRANSKRYPCJI/LEGALIZACJI TAKIEGO MAŁŻEŃSTWA W POLSCE

Pytacie Państwo o możliwość zawarcia związku małżeńskiego w przypadku par jednopłciowych w Wielkiej Brytanii i jego legalizacji w Polsce, dlatego przygotowałam na ten tydzień mini-cykl publikacji dotyczących dyskryminacji ze względu na płeć z perspektywy brytyjsko-polskiej. 

Ale czego właściwie dotyczy problem?

Otóż problem wydaje się być nieistotny, ale w praktyce staje się bardzo dokuczliwy. Mowa tutaj o braku przewidzianej przez prawo formy związku dla osób tej samej płci, co wiąże się z codziennymi problemami przy:

• uzyskiwaniu informacji o partnerze/partnerce w szpitalu
• dziedziczeniu,
• sporządzaniu umów,
• opłacaniu rachunków,
• odbieraniu listów,
• zaciąganiu zobowiązań, w tym kredytów lub pożyczek oraz wielu innych.

O tych i podobnych problematycznych sytuacjach wspominają osoby doświadczające tego problemu. Aby przedstawić Państwu kompleksowo problematykę rozpocznę od procedury (formalności) dot. zwarcia związku małżeńskiego oraz związku partnerskiego w Wielkiej Brytanii, a następnie przedstawię problematykę transkrypcji brytyjskiego aktu małżeństwa par jednopłciowych lub aktów urodzeń ich dzieci w Polsce z perspektywy polskiego prawnika.

Alternatywą dla osób borykających się z tym problemem może być tzw. ślub humanistyczny, czyli taki, który ma wyłącznie znaczenie symboliczne. Ślub humanistyczny nie jest uregulowany przepisami prawa i jest ostro krytykowany przez różne związki wyznaniowe.

ZWIĄZEK MAŁŻEŃSKI I ZWIĄZEK PARTNERSKI

Zgodnie z Konstytucją w Polsce małżeństwo to związek kobiety i mężczyzny. Pomimo wielu prób legalizacji małżeństw jednopłciowych nie zostało to uregulowane.

W Wielkiej Brytanii można zawrzeć związek małżeński lub związek partnerski, jeśli przyszli małżonkowie:

• ukończyli 16 lat
• są stanu wolnego (wolni, rozwiedzeni lub wdowa/wdowiec)
• nie są blisko spokrewnieni.

Zgodnie z prawem Anglii, Walii i Irlandii Północnej, jeśli nie ukończyli 18 lat potrzebują pozwolenia rodziców lub innych prawnych opiekunów.

Tylko pary jednopłciowe mogą tworzyć związki partnerskie.

Pary tej samej płci (jednopłciowe)

Pary tej samej płci mogą:

• wstąpić w związek partnerki w Anglii, Szkocji, Walii i Irlandii Północnej
• wstąpić w związek małżeński w Anglii, Szkocji i Walii
• konwertować związek partnerski w małżeństwo w Anglii, Szkocji i Walii.

O co musisz zadbać przed ślubem?

Deportacja z Anglii: prawdy i mity

Przed zbliżającą się wielką zmianą na blogu Angielskie Prawo dla Polaków postanowiłam poruszyć bardzo kontrowersyjny i budzący wiele emocji temat deportacji obywateli UE z terytorium Wielkiej Brytanii, w tym obywateli Polski. Następny wpis rozpocznie nową serię tematyczną dla polskich przedsiębiorców działających w Wielkiej Brytanii.

Otrzymuję coraz więcej zapytań związanych z tematem deportacji. Oczywiście każdy kto się do tego kwalifikuje powinien ubiegać się o Permanent Residence. Już na wstępie stwierdzę, że zwykle najlepszym rozwiązaniem dla osób „zagrożonych” deportacją może być ubieganie się o Permanent Residence, zatrudnie lub samozatrudnienie, a w razie wydania decyzji o deportacji dobrowolne opuszczenie Wielkiej Brytanii (co skutkuje krótszym okresem zakazu wjazdu). Wszyscy powinni pamiętać o przysługujących prawach w postępowaniu przed Urzędem Imigracyjnym (Home Office) i możliwości odwołania się od decyzji deportacyjnych. 

Oto przygotowany przeze mnie dla Państwa przewodnik prawny w zakresie prawa deportacyjnego:

Dokument Deed Poll w prawie brytyjskim

Dokument o nazwie Deed Poll to dokument, który uprawnia osoby fizyczne do dokonania określonych czynności. Najczęściej ta instytucja prawna wykorzystywana jest do zmiany imienia/nazwiska. W efekcie Deed Poll stał się powszechnie znanym narzędziem do oficjalnej zmiany imienia/nazwiska.

Znany jest również jako „akt zmiany imienia” i stosowany głównie w Wielkiej Brytanii.  Deed Poll uprawnia osobę do:

• zrzeczenia się lub porzucenia imienia (imion),
• używania nowego imienia (imion) stale,
• zwracania się do niej zgodnie ze zmianą.

Jeśli Deed Poll został sporządzony, musi być egzekwowany. To oznacza, że po podpisaniu i datowaniu staje się dokumentem poświadczonym. Osoba poświadczająca dokument musi spełnić następujące wymagania:

Zmiana nazwiska dziecka w akcie urodzenia; przepisy brytyjskie

Kto może zmienić imię w akcie urodzenia?

Tylko matka, ojciec lub opiekun dziecka może ubiegać się o zmianę imienia dziecka. Inaczej mówiąc, każdy kto posiada władzę rodzicielską. Jeśli dziecko zostało ochrzczone to urzędnik zajmujący się rejestrem chrztów wypełnia właściwy formularz.

Zmiana imienia 

Prawo zezwala na zmianę imienia w rejestrze poprzez dodanie tego, które nadano podczas chrztu albo poprzez inną zmianę w ciągu 12 miesięcy od rejestracji narodzin dziecka.

Imię może zostać zmienione w rejestrze tylko raz. Jeśli dziecko zostało ochrzczone w ciągu 12 miesięcy od rejestracji narodzin, może zostać dodane tylko to imię nadane podczas chrztu.

Jeśli dziecko otrzymało imię podczas chrztu:

Formularz form 13 (albo form 13w dla urodzeń w Walii) powinien zostać przedstawiony pastorowi albo księdzu w celu wypełnienia go (zwykle za niewielką opłatą). Następnie należy zwrócić wypełniony formularz do rejestracji w urzędzie stanu cywilnego i dodanie imion w sekcji 17 (na końcu oryginalnego certyfikatu urodzenia).

Śmierć w Anglii i co dalej? Sprowadzenie zwłok lub prochów do Polski/Anglii

W Wielkiej Brytanii w związku ze śmiercią osoby przewidziano szereg obowiązków związanych ze zgłoszeniem i rejestracją zgonu oraz organizacją pogrzebu. Wśród nich wymienia się:

1. Uzyskanie certyfikatu od lekarza GP albo ze szpitala. Następnie na tej podstawie należy zarejestrować zgon.
2. Rejestracja zgonu w ciągu 5 dni (8 dni w Szkocji). Następnie uzyskane dokumenty będą potrzebne do organizacji pogrzebu.
3. Organizacja pogrzebu – w tym celu można skorzystać z usług firm oferujący pomoc w tym zakresie albo zorganizować go samodzielnie.

W celu zgłoszenia zgonu można skorzystać z usługi Tell Us Once i dzięki temu poinformować o tym fakcie różne organizacje państwowe.

Nie ma potrzeby, aby od razu zajmować się kwestiami związanymi z postępowaniem spadkowym.

Rejestracja zgonu

Jeśli zgon został zgłoszony u koronera (w Szkocji ‚Procurator Fiscal’), nie można zarejestrować zgonu do czasu aż koroner wyda zgodę na to.

W celu rejestracji zgonu wykorzystać można narzędzie znajdujące się pod tym linkiem: register a death tool. Dzięki niemu można ustalić czy samodzielna rejestracja będzie możliwa i jakie dane będą do tego potrzebne.

Jeśli zgon został zgłoszony koronerowi

Lekarz może zgłosić zgon do koronera jeśli:

• przyczyna zgonu jest nieznana
• zgon nastąpił w okolicznościach wskazujących na nienaturalną przyczynę śmierci lub w wyniku zastosowanej przemocy
• zgon nastąpił nagle lub w sposób niewytłumaczalny
• osoba zmarła nie była leczona w związku z chorobą
• certyfikat medyczny jest niedostępny
• lekarz nie widział osoby zmarłej, a podpisał dokumentację medyczną w ciągu 14 dni przed śmiercią albo po niej
• śmierć nastąpiła podczas operacji albo przed wyjściem ze stanu znieczulenia
• certyfikat medyczny sugeruje, że śmierć mogła nastąpić w skutek choroby przemysłowej lub zatrucia przemysłowego

Możliwe jest kategorycznie wskazanie, że przyczyna śmierci jest jasna, gdy:

1. Lekarz podpisał certyfikat medyczny.
2. Certyfikat medyczny zostanie przedstawiony do rejestracji.
3. Koroner wyda certyfikat do rejestracji potwierdzający, że sekcja zwłok nie jest potrzebna.

Sekcja zwłok (post-mortem)

Koroner może zdecydować o przeprowadzeniu sekcji zwłok, jeśli będzie to potrzebne celem ustalenia przyczyny śmierci. Sekcja zwłok może zostać przeprowadzona w szpitalu oraz w zakładzie pogrzebowym.

Nie można sprzeciwić się decyzji o przeprowadzeniu sekcji zwłok, ale można uzyskać od koronera informacje (oraz lekarza GP) – kiedy i gdzie sekcja zwłok zostanie przeprowadzona.

Po sekcji zwłok

Koroner wyda ciało tylko jeśli sekcja zostanie ukończona i nie pojawi się potrzeba przeprowadzania dodatkowych badań. Jeśli ciało zostało wydane bez zwołania posiedzenia, koroner wyśle formularz  (‘Pink Form – form 100B’) w celu rejestracji przyczyny zgonu.

Koroner sporządzi i prześle certyfikat ‘Certificate of Coroner – form Cremation 6’, jeśli ciało ma zostać skremowane.

Jeśli koroner zdecyduje o zwołaniu posiedzenia

Koroner musi wszcząć postępowanie, jeśli przyczyna śmirci jest nieznana albo jeśli:

• prawdopodobnie osoba zmarła z przyczyn nienaturalnych albo w wyniku użytej przemocy
• osoba zmarła w zakładzie karnym albo w areszcie policyjnym.

Nie można dokonać rejestracji śmierci aż do czasu zakończenia postępowania prowadzonego przez koronera. W takim przypadku to koroner jest odpowiedzialny za przygotowanie i przesłanie stosownej dokumentacji do rejestracji zgonu.

Co prawda, zgon nie może zostać zarejestrowany przed zakończeniem postępowania, ale koroner może wydać tymczasowy certyfikat zgonu. Tym dokumentem można się posługiwać przed urzędami oraz w postępowaniu spadkowym (dot. testamentu, probate).

Gdy posiedzenie zostanie zakończone to koroner zleca urzędowi, co należy wpisać w rejestrze.

Organizacja pogrzebu

Pogrzeb może się odbyć, jeśli zgon został zarejestrowany. Wiele osób korzysta z usług tzw. ‚a funeral director’ albo organizuje pogrzeb na własną rękę.

Osoba organizująca pogrzeby ‚Funeral director’

Przy organizacji pogrzebu warto wybrać takiego właściciela firmy pogrzebowej, który jest członkiem jednej z poniższych organizacji:

• National Association of Funeral Directors
• The National Society of Allied and Independent Funeral Directors (SAIF)

Wskazane wyżej organizacje posiadają Kodeks Etyki, który jego członkowie muszą przestrzegać. Na żądanie klienta muszą również wydać cennik usług.

Niektóre władze lokalne same posiadają w ofercie usługi pogrzebowe np. dla pogrzebów świeckich. W organizacji pogrzebu świeckiego może pomóc również British Humanist Association oraz Institute of Civil Funerals.

Samodzielna organizacja pogrzebu

Należy skontaktować się z Departamentem Cmentarzy i Krematoriów w lokalnej radzie, aby ustalić szczegóły organizowanego pogrzebu.

Koszty pogrzebu

Koszty pogrzebu obejmują:

• wynagrodzenie dla firmy pogrzebowej
• opłaty, które osoba organizująca pogrzeb uiszcza w imieniu klienta tj. opłaty dla cmentarza lub krematorium czy opłaty za ogłoszenie o śmierci (klepsydry, ogłoszenia prasowe)
• opłaty za pochówek lub kremację dla lokalnych władz.

Na rachunku od organizatora pogrzebu powinny się znaleźć wyszczególnione te w/w wydatki

Finansowanie pogrzebu

Pogrzeb może zostać opłacony:

• z planu finansowego, który opłaciła osoba zmarła np. z ubezpieczenia,
• przez członka rodziny, osobę bliską, znajomych osoby zmarłej,
• z majątku osoby zmarłej np. oszczędności, a w celu uzyskania dostępu do tych środków należy ubiegać o ‘grant of representation’ (czasami nazywany również jako probate ‘applying for probate’).

W razie problemów z opłaceniem kosztów pogrzebu można ubiegać się o Funeral Payment.

Przewiezienie zwłok za granicę

Aby wywieść zwłoki za granicę należy uzyskać na to zgodę. W tym celu należy wnieść o zgodę co najmniej 4 dni przed planowanym terminem wywiezienia zwłok.

Należy skontaktować się z właściwym koronerem, ich lista dla Anglii i Walii znajduje się tutaj: Coroners’ Society of England and Wales website.

Inne procedury obowiązują w Szkocji i Irlandii Północnej.

Tell Us Once

Usługa Tell Us Once pozwala na zgłoszenie zgonu wszystkim instytucjom państwowym.

Jeśli rejestrujesz zgon, urzędnik:

• poinformuje, czy ta usługa jest dostępna w Twojej okolicy
• wskaże numer telefonu
• poda unikalny numer referencyjny w celu skorzystania z usługi online  Tell Us Once service  albo telefonicznie.

Przed skorzystaniem z usługi Tell Us Once

Należy przygotować następujące dane przed skorzystaniem z usługi Tell Us Once:

• data urodzenia osoby zmarłej
• jej numer NIN (National Insurance number)
• jej numer prawo jazdy
• numer rejestracyjny jej samochodu
• numer paszportu

Potrzebne będzie również podanie następujących danych:

• szczegóły dotyczące pobieranych zasiłków lub uprawnień np. do renty,
• szczegóły dotyczące korzystania z usług lokalnych władz np. Blue Badge,
• dane, w tym imię i nazwisko oraz adres najbliższego krewnego,
• imię i nazwisko oraz adres żyjącego małżonka/ki albo partnera/ki,
• imię i nazwisko oraz adres i dane kontaktowe osoby lub instytucji, która zajmuje się majątkiem osoby zmarłej (dot. nieruchomości, oszczędności),
• dane dotyczące jakichkolwiek uprawnień, które pobierała osoba zmarła ze środków publicznych lub ze środków sił zbrojnych.

Aby móc ujawnić dane najbliższego krewnego, zarządcy majątku albo osoby, która wspólnie z osobą zmarłą pobierała zasiłki należy wcześniej uzyskać ich zgodę.

Poprzez skorzystanie z usługi Tell Us Once równocześnie poinformujesz

Tell Us Once zgłosi zgon następującym instytucjom:

• Urząd Skarbowy (HM Revenue and Customs; HMRC),
• Departament Pracy i Rent (Department for Work and Pensions; DWP) – w celu anulowania zasiłków np. Income Support,
• Urząd Paszportowy  (Passport Office) – aby anulować brytyjski paszport,
• Agencję Rządową ds. Pobierania Podatku Drogowego i wydawania Prawo Jazdy (Driver and Vehicle Licensing Agency; DVLA) – aby anulować prawo jazdy osoby zmarłej i usunąć ją z listy posiadaczy do 5 pojazdów,
• lokalna rada – aby anulować zasiłki Housing Benefit, Council Tax Benefit i Blue Badge oraz aby poinformować instytucje zarządzające nieruchomościami (np. spowoduje to usunięcie osoby zmarłej z listy wyborczej zarządów nieruchomości),
• Skarb Państwa i siły zbrojne – aby usunąć z listy osób pobierających emerytury.

Inna procedura obowiązuje w celu aktualizacji rejestrów nieruchomości oraz gdy osoba, która zmarła była właścicielem nieruchomości.

Co jeśli usługa Tell Us Once nie jest dostępna w danej lokalizacji?

Należy poinformować odpowiednie organizacje o śmierci osoby zmarłej osobiście jeśli:

• nie ma możliwości skorzystania z usługi Tell Us Once w danej okolicy
• nie chcesz korzystać z tej usługi
• osoba zmarła za granicą, gdzie usługa nie jest dostępna

Ta usługa nie jest dostępna w Irlandii Północnej i w następujących lokalizacjach:

• Brighton and Hove
• Croydon
• East Sussex
• Eastbourne
• Hammersmith and Fulham
• Harrow
• Hastings
• Lewes
• Liverpool
• Manchester
• Medway
• Rother
• Wealden

Banki i inne organizacje finansowe

Należy skontaktować się z instytucją finansową, gdzie osoba zmarła posiadała rachunek bankowy, kredyt, kredyt hipoteczny, pożyczkę czy ubezpieczenie w celu zmiany danych albo innego uregulowania zaistniałej sytuacji.

Kwestie dotyczące podatków i zasiłków

Korzystając z usługi Tell Us Once Urząd Skarbowy oraz Departament Pracy i Emerytur skontaktuje się ze zgłaszającym w celu uregulowania sytuacji.

Do jakich organizacji należy się zwrócić

Należy skontaktować się z następującymi organizacjami, jeśli nie korzystasz z usługi Tell Us Once:

1. Brytyjski Urząd Skarbowy (HM Revenue and Customs; HMRC)

Należy się skontaktować z HMRC i dzięki temu można uzyskać następujące informacje dotyczące osoby zmarłej:

• czy urząd będzie żądał zapłaty podatku czy może go zwróci,
• czy należy złożyć formularz podatkowy Self Assessment tax return na rzecz osoby zmarłej np. w sytuacji, gdy uzyskiwany jest nadal dochód z nieruchomości, której właścicielem ona była.

Aby ustalić, jakie są właściwe dokumenty do wypełnienia w konkretnej sprawie można skorzystać z wyszukiwarki (online) uprawnień przysługujących w związku z żałobą  bereavement tool, które oferuje Urząd Skarbowy.

2. Brytyjski Urząd Ubezpieczenia Społecznego (National Insurance (NI) Contributions Office)

Należy skontaktować się również z NI Contributions Office, aby anulować numer NI osoby zmarłej.

3. Urząd Zasiłków dla dzieci (Child Benefit Office)

W ciągu 8 tygodni od dnia śmierci dziecka lub rodzica należy poinformować urząd Child Benefit Office.

4. Brytyjski Urząd Zwolnień Podatkowych (Tax Credit Office)

W ciągu 1 miesiąca od dnia śmierci dziecka albo małżonka/ki (partnera/ki) należy poinformować o tym urząd Tax Credit Office.

5. Departament Pracy i Emerytur (Department for Work and Pensions; DWP)

Należy poinformować również Departament Pracy i Emerytur, aby anulować uprawnienia do zasiłków i innych praw, w tym emerytur państwowych osoby zmarłej. Urzędnicy w Departamencie poinformują, czy przysługuje wsparcie finansowe na pokrycie kosztów pogrzebu i innych wydatków.

Kontakt w tej sprawie:
Telefon: 0345 606 0265
Wiadomości tekstowe: 0345 606 0285
W języku walijskim: 0345 606 0275

Brytyjskie emerytury

Różne procedury znajdują zastosowanie w przypadku różnych emerytur:

Aby ustalić, co należy zrobić, aby zatrzymać wypłatę emerytury osobistej albo pracowniczej skorzystać można z  the Pension Tracing Service

W celu anulowania emerytury wojskowej należy skontaktować się z Veterans UK.

Prawo reprezentowania osoby zmarłej (grant of representation ‘probate’)

Wraz ze zgonem może pojawić się potrzeba ubiegania się o prawo reprezentowania interesów osoby zmarłej. Taki akt prawny daje m.in. prawo decydowania o majątku osoby zmarłej  (probate).

W Szkocji ta procedura nazywana jest ‘confirmation’.

Uzyskanie pomocy

Aby uzyskać pomoc w sprawie podatków osoby zmarłej można skorzystać z pomocy Urzędu Skarbowego albo ze wspracia odpowiedniego specjalisty.

Można również ubiegać się o darmową poradę w przypadku niskich dochodów.

Co jeśli umrze niemowlę albo dziecko

W przypadku śmierci dziecka należy również zarejestrować zgon w normalnej procedurze, ale może pojawić się konieczność zgłoszenia śmierci dziecka jeszcze innym organizacjom w zależności od okoliczności danej sytuacji.

Zasiłki dla dzieci

Należy niezwłocznie poinformować Child Benefit Office o zgonie dziecka, jeśli pobierane są zasiłki.

Wypłaty zasiłków dla dzieci zwykle kontynuowane są przez okres 8 tygodni po śmierci dziecka.

Jeśli dziecko zmarło przed złożeniem wniosku o zasiłek to nadal można ubiegać się o jego wypłatę.

Jeśli dojdzie do śmierci niemowlęcia?

W przypadku śmierci niemowlęcia przysługuje wypłata zasiłków dla dzieci przez okres 8 tygodni, o ile wniosek zostanie zgłoszony w terminie 3 miesięcy od śmierci dziecka.

Jeśli dziecko umrze przed końcem tygodnia, w którym się urodziło to 8 tygodniowy okres zaczyna się od najbliższego poniedziałku następującego po śmierci dziecka.

Jeśli dziecko urodziło się martwe?

Nie można w takim przypadku ubiegać się o zasiłek dla dzieci.

Zwolnienia podatkowe

Jeśli uzyskiwane są zwolnienia i zasiłki podatkowe należy w terminie 1 miesiąca od dnia śmierci dziecka poinformować o tym Tax Credit Office. Zaniechanie tego obowiązku może się wiązać z:

• koniecznością zwrotu nadpłaconych zasiłków
• nieuzyskanie pełnej kwoty należnego podatku do wypłaty dla uprawnionego

Prawo do uzyskiwania tax credits przysługuje w ciągu 8 tygodni od dnia śmierci.

Nawet jeśli dziecko zmarło to ciągle można ubiegać się o zasiłki i zwolnienia podatkowe. Wyjątek stanowi przypadek, gdy dziecko urodziło się martwe. Aby dowiedzieć się więcej i otrzymać formularz odpowiedniego wniosku należy skontaktować się z infolinią tax credits helpline. 

Zasiłek macierzyński

Można również ubiegać się o zasiłek macierzyński, jeśli wniosek zostanie złożony w ciągu 3 miesięcy od narodzin dziecka.

Urlop macierzyński i tacierzyński oraz wypłaty zasiłku

Rodzic ciągle kwalifikuje się do uzyskania urlopu i wypłaty zasiłku, jeśli dziecko:

• urodziło się martwe, ale upłynął 24 tydzień ciąży
• zmarło po narodzinach

Wypłaty z powierniczych funduszy dla dzieci

Jeśli dziecko umrze to ich środki zgromadzone na koncie powierniczym przechodzą do majątku spadkowego i podlegają dziedziczeniu.

Zgon za granicą

Należy zarejestrować zgon w miejscu, gdzie doszło do śmierci (w innym kraju).

W niektórych krajach można dokonać zarejestracji zgonu w Wielkiej Brytanii poprzez instytucje dyplomatyczne albo inne współpracujące z brytyjskimi.

Jeśli osoba zmarła zagranicą, a pobierała emeryturę to również należy poinformować o tym fakcie the International Pension Centre.

Z usługi Tell Us Once można skorzystać jeśli osoba zmarła w:

• w krajach Wspólnoty Narodów
• w krajach Europejskiego Obszaru Gospodarczego
• w Szwajcarii

Inne procedury obowiązują przy sprowadzeniu zwłok do Wielkiej Brytanii w zależności od:

• tego, czy zwłoki mają zostać pochowane albo skremowane
• tego, czy zwłoki zostały skremowane za granicą i sprowadzane są tylko jej prochy

Inne procedury obowiązują w Szkocji i Irlandii Północnej.

Sprowadzenie zwłok

Aby sprowadzić zwłoki do Wielkiej Brytanii należy:

• uzyskać certyfikat zgonu przetłumaczony przez tłumacza przysięgłego
• uzyskać pozwolenie od koronera (albo odpowiedni inny organ) w kraju, gdzie doszło do zgonu
• poinformować koronera w Wielkiej Brytanii, jeśli śmierć nastąpiła z przyczyn nienaturalnych lub okoliczności śmierci świadczą, że doszło do użycia przemocy.

W razie pytań należ skontaktować się z brytyjskim konsulatem, ambasadą albo inną instytucją reprezentującą władze brytyjskie w kraju, gdzie doszło do zgonu.

Kontakt z brytyjskim urzędem stanu cywilnego

Gdy zwłoki zostaną sprowadzone do Wielkiej Brytanii należy uzyskać akt/certyfikat zgonu w urzędzie właściwym ze względu na miejsce organizacji pogrzebu.

Gdy zgon zostanie zarejestrowany za granicą to urzędnik w urzędzie wyda certyfikat o nazwie ‘certificate of no liability to register’. Ten dokument należy przedstawić osobie organizującej pogrzeb.

Jeśli rodzina samodzielnie organizuje pogrzeb  to należy oddać ten certyfikat po pogrzebie. Należy tego dokonać w ciągu 96 godzin.

Gdy koroner był zaangażowany w postępowanie?

Jeśli przyczyna śmierci była nieznana lub nienaturalna albo doszło do nagłej śmierci w okolicznościach wskazujących na użycie przemocy to koroner zwykle wszczyna postępowanie nazywane ‚inquest’.

Jeśli osoba zmarła ma zostać skremowana należy uzyskać od koronera formularz ‚form ‘Cremation 6’.

Sprowadzenie prochów do Wielkiej Brytanii

Aby przekroczyć granicę ze zwłokami ludzkimi zwykle należy posiadać następujące dokumenty:

• akt/certyfikat zgonu
• certyfikat kremacji

Każdy kraj posiada własne regulacje w zakresie wyjazdu z prochami ludzkimi i mogą się pojawić dodatkowe wymagania. Na granicy należy wypełnić standardowy formularz dla Urzędu Celnego.

Należy ustalić przed podróżą, czy można przewieźć prochy ludzkie w bagażu podręcznym czy też w bagażu rejestrowanym. Mogą pojawić się wymagania, co do przewożenia ich w niemetalowym pojemniku, tak aby mogły zostać prześwietlone.

Oczywistym jest, że jeśli osoba bliska życzy sobie przeprowadzenia postępowania przez koronera w Wielkiej Brytanii celem ustalenia przyczyn śmierci to nie powinna kremować zwłok za granicą.

Sprowadzenie prochów do Polski

Na podstawie art. 14 i następnych polskiej ustawy z dnia 31 stycznia 1959 roku o cmentarzach i chowaniu zmarłych, na sprowadzenie zwłok i szczątków z zagranicy w celu ich pochowania w Polsce należy uzyskać:

1. pozwolenie starosty właściwego ze względu na miejsce, w którym zwłoki i szczątki mają być pochowane; pozwolenie jest wydawane po porozumieniu z właściwym państwowym powiatowym inspektorem sanitarnym (zwolnione z opłat),
2. zaświadczenie polskiego konsula, wydane po przedstawieniu pozwolenia, o którym mowa w pkt 1, stwierdzające, że zwłoki i szczątki mogą być sprowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (na podstawie Tabeli opłat konsularnych Ambasady RP w Londynie opłata w kwocie 40 funtów plus opłata za przesyłkę).

Pozwolenia i zaświadczenia wydawane są w ciągu 3 dni. Dodatkowo wymagane są inne dokumenty tj.

• przy przewozie zwłok w postaci szczątków: akt zgonu, zaświadczenie, że zgon nie miał związku z chorobą zakaźną, zaświadczenie z zakładu pogrzebowego o spełnieniu wymagań dla przewozu szczątków (zaświadczenie od koronera nie jest wymagane w Polsce).
• przy przewozie zwłok w postaci prochów: akt zgonu, zaświadczenie o kremacji oraz zaświadczenie z zakładu pogrzebowego o tym, że urna jest z metalu i zawiera wyłącznie prochy osoby zmarłej.

Kolejno po sprowadzeniu zwłok do Polski pojawić się może konieczność uzyskania zezwolenia na transport drogowy zwłok w kraju (przy przewozach powyżej 60 km). Zawsze zezwolenie jest wymagane przy krajowym transporcie kolejowym, samolotowym i wodnym.

Stan prawny na dzień: 1 listopada 2017 roku

Ubieganie się o odpis aktu (certyfikatu) urodzenia, zgonu lub małżeństwa; przepisy brytyjskie

Aby uzyskać odpis aktu (certyfikatu) urodzenia, adopcji, śmierci, małżeństwa albo zawarcia związku partnerskiego w Anglii i Walii można się zarejestrować na stronie Centralnego Urzędu Stanu Cywilnego (the General Register Office (GRO)). Tą drogą najłatwiej i najszybciej można zamówić potrzebny nam odpis. Dodatkowo możliwe jest zamówienie odpisu pocztą, telefonicznie oraz osobiście w urzędzie.

Opłata od wydania certyfikatu/aktu wynosi £9.25.

UWAGA: Inaczej procedura wygląda w Szkocji i Irlandii Północnej.

Rejestracja urodzeń i zgonów za granicą

Jeśli urodzenie lub zgon nastąpił za granicą i został zarejestrowany w urzędzie the Foreign and Commonwealth Office (FCO) Overseas Registration Unit, nie można uzyskać odpisu z Centralnego Urzędu Stanu Cywilnego do listopada następnego roku.

Jeśli potrzebny będzie odpis wcześniej, należy pocztą elektroniczną przesłać dane osoby zarejestrowanej, datę rejestracji i numer referencyjny na jeden z poniższych adresów e-mail:

• birthregistrationapplications@fco.gov.uk dla rejestracji urodzeń
• deathregistrationapplications@fco.gov.uk dla rejestracji zgonów

W odpowiedzi przesłana zostanie instrukcja z informacją, jak uzyskać odpis i zwykle będzie się to wiązało z kosztem £50 plus koszt przesyłki.

Przyśpieszona procedura

Taka przyśpieszona procedura jest dostępna za dodatkową opłatą w wysokości £23.40. Po uiszczeniu opłaty, odpis zostanie przesłany następnego roboczego dnia pierwszą klasą, o ile zostanie zamówiony do godziny 16:00 (dnia poprzedniego).

Aby ustalić kwestie doręczenia odpisu można skontaktować się z urzędem telefonicznie:

Centralny Urząd Stanu Cywilnego (General Register Office)
Telefon: 0300 123 1837
Text relay: 18001 0300 123 1837
Poniedziałek – Piątek: 8:00 do 20:00      Sobota: 9:00 do 16:00

Zamówienie pocztą

Istnieje możliwość zamówienia certyfikatu/odpisu aktu stanu cywilnego pocztą.

W tym celu należy wypełnić aplikację GRO certificate application i przesłać ją na adres wskazany na niej.

Urzędy Stanu Cywilnego

Podobnie możliwe jest uzyskanie odpisu aktu stanu cywilnego w lokalnym urzędzie stanu cywilnego, w którym doszło do rejestracji urodzenia, małżeństwa lub zgonu.

Stan na dzień: 31 października 2017 roku

Akty urodzenia w Wielkiej Brytanii; rodzic biologiczny

Oto kolejny wpis z serii dotyczącej rejestracji aktów urodzenia w Wielkiej Brytanii. Tym razem wpis dotyczy rejestracji, gdy ojcem biologicznym jest inny mężczyzna niż małżonek matki.

Wybór odpowiedniego formularza zależy od tego, czy:

• doszło do zawarcia związku małżeńskiego przez rodziców po rejestracji urodzenia
• nie doszło do zawarcia związku małżeńskiego, ale rodzice chcą, żeby biologiczny ojciec znalazł się w akcie urodzenia

Następnie po wypełnieniu właściwego formularza należy zgłosić się z nim w urzędzie. Jeśli rejestrujący nie jest małżonkiem rodzica albo gdy jeden z rodziców nie może być obecny w urzędzie, należy również przedstawić urzędnikowi deklarację potwierdzającą ojcostwo i przesłać ją do Centralnego Urzędu Stanu Cywilnego (the General Register Office).

Uzyskanie nowego aktu urodzenia 

Jeśli potrzebujesz nowego aktu urodzenia to musisz się o niego się ubiegać. Przy ponownej rejestracji odpis nie jest wydawany automatycznie.

Natomiast jeśli niewłaściwa osoba jest wpisana jako ojciec, można ubiegać się o korektę wpisu. Po usunięciu tego wpisu, należy dokonać ponownej rejestracji z podaniem prawidłowych danych.

Jeśli sąd ustalił ojcostwo

Deklaracja o ustaleniu ojcostwa wydawana jest przez sąd i w takiej sytuacji to sąd decyduje, kto jest ojcem dziecka. W takim przypadku rodzice nie muszą dokonywać rejestracji, gdyż sąd przekazuje dokumentację do urzędu celem ponownej rejestracji. Aby uzyskać nowy certyfikat należy się o niego ubiegać.

Rejestracja zagranicznego aktu urodzenia

Zgodnie z regulacjami, aby uzyskać rejestrację aktu urodzenia w Wielkiej Brytanii należy wcześniej zarejestrować urodzenie w miejscu (państwie) właściwym według miejsca urodzenia dziecka. Rejestracja ma nastąpić zgodnie z właściwym prawem lokalnym.

Dopiero po uzyskaniu rejestracji za granicą można się o nią ubiegać w Wielkiej Brytanii. Jeśli zagraniczny akt urodzenia został sporządzony w innym języku niż angielski to należy go przetłumaczyć. Taka rejestracja może nastąpić tylko w przypadku dzieci, które przyszły na świat po 1 stycznia 1983 roku.

Nie ma obowiązku dokonywać rejestracji, ale dokonanie jej oznacza, że:

• urodzenie zostało zarejestrowane w Centralnym Urzędzie Stanu Cywilnego albo szkockim Narodowym Urzędzie Stanu Cywilnego
• można ubiegać się o konsularny certyfikat potwierdzający rejestrację urodzenia

Jednakże, należy pamiętać, że przy ubieganiu się o brytyjski paszport dla dziecka nie ma potrzeby rejestracji urodzenia.

Stan prawny na dzień: 30 października 2017 roku

Akty urodzenia w Wielkiej Brytanii; rejestracja

Na prośbę jednej z Czytelniczek przedstawiam krótką serię wpisów na temat regulacji dotyczących aktów urodzenia w Wielkiej Brytanii (akt urodzenia zamiennie używany tutaj z certyfikatem urodzenia). W poniedziałek kolejny wpis z tej serii.

Wszystkie urodzenia w Anglii, Walii oraz Irlandii Północnej muszą zostać zarejestrowane w ciągu 42 dni od dnia narodzin dziecka.

Zwykle odbywa się to w urzędzie właściwym wg miejsca urodzenia dziecka albo w szpitalu. Szpital informuję o tym przed wyjściem matki z dzieckiem do domu.

Jeśli rejestracja nie może się odbyć w w/w urzędzie to można tego dokonać w innym urzędzie, a ten prześle dokumenty do właściwego urzędu.

Inne zasady obowiązują w Szkocji, Irlandii Północnej oraz w przypadku rejestracji urodzenia dziecka za granicą.

Informacje niezbędne do rejestracji urodzenia

Przy rejestracji urodzenia dziecka należy podać następujące informacje:

• miejsce i data urodzenia
• imię, nazwisko i płeć dziecka
• imiona i nazwiska rodziców oraz ich adresy
• miejsca i daty urodzin rodziców
• datę zawarcia przez rodziców małżeństwa albo związku partnerskiego
• zatrudnienie rodziców
• nazwisko panieńskie matki dziecka

Dokumenty niezbędne przy rejestracji

Na spotkaniu w sprawie rejestracji należy przedstawić dokument tożsamości i w tym celu można użyć:

• paszport
• akt urodzenia
• akt prawny zmieniający dane (imię, nazwisko)
• prawo jazdy
• potwierdzenie zamieszkania (np. rachunki za media)
• rachunek do opłacenia podatku
• akt małżeństwa lub związku partnerskiego

Należy również zabrać ze sobą książeczkę zdrowia dziecka albo tzw. „red book”. Urzędnik rejestrujący może pytać o te dokumenty. Jeśli zamierzasz samodzielnie zarejestrować dziecko to możesz jeszcze potrzebować potwierdzenie ojcostwa od drugiego rodzica (należy wypełnić formularz deklaracji).

Jakie organizacje należy poinformować?

Posiadanie dziecka może wpływać na sytuację podatkową rodziców oraz może się wiązać z różnymi udogodnieniami/uprawnieniami oferowanymi przez lokalne władze dla rodziców. W celu poinformowania wszystkich organizacji można skorzystać z usługi Tell Us Once i dzięki temu dojdzie do poinformowania kilku organizacji w wyniku jednej czynności.

Korzystając z tej usługi należy wziąć ze sobą na spotkanie z urzędnikiem:

• akt urodzenia, adres, numer telefonu, numer ubezpieczenia NIN osób wymienionych w akcie urodzenia albo partnera mieszkającego w tym samym gospodarstwie domowym
• informacje o pobieranych zasiłkach albo o takich, o które się ubiega osoba widniejąca w akcie urodzenia
• informacje o zasiłkach pobieranych albo o takich, o które czyni starania partner mieszkający w tym samym gospodarstwie domowym

Jeśli usługa Tell Us Once jest niedostępna w danej lokalizacji, należy:

• ubiegać się o Child Tax Credit
• skontaktować się z JobCentre plus, aby dowiedzieć się o innych dostępnych zasiłkach

Zasiłki na dzieci (benefits)

W związku z tym, że nie można ubiegać się o zasiłek Child Benefit poprzez usługę Tell Us Once to może pojawić się potrzeba zweryfikowania wniosku podczas spotkania. Ale nie wiąże się to z koniecznością uzyskania kolejnego certyfikatu urodzenia.

Warto zapytać o to podczas spotkania w ramach usługi Tell Us Once.

Certyfikaty urodzenia

Wymienić można dwa rodzaje brytyjskich certyfikatów urodzenia (aktów urodzenia):

• skrócone wersje, które zawierają jedynie dane dziecka
• pełne wersje, która obejmuje również dane rodziców

Po rejestracji urodzenia wydawany jest skrócony certyfikat/akt za darmo.

Jeśli rejestracja narodzin dziecka nastąpi w miejscu, gdzie dziecko się urodziło to  certyfikat/akt zostanie wydany od razu. W innych wypadkach dopiero po kilku dniach.

W każdym czasie po uiszczeniu opłaty można otrzymać odpisy pełnych i skróconych certyfikatów/aktów.

Przy ubieganiu się o zasiłek Child Benefit nie ma potrzeby uzyskania dodatkowego odpisu pod warunkiem, że będzie się to odbywało w ramach usługi/spotkania Tell Us Once. 

Już teraz zapraszam do lektury wpisu zaplanowanego na najbliższy poniedziałek z tej samej serii – o rejestracji w akcie urodzenia ojca biologicznego.

Stan prawny na dzień: 27 października 2017 roku

100. WPIS NA BLOGU: WASZE NAJCZĘSTSZE PYTANIA PRAWNE: FAQ

 

Najczęstsze pytania: FAQ

To już 100. wpis na blogu i przy tej okazji przedstawiam poniżej najczęstsze pytania wraz z odpowiedziami, jakie stawiają mi czytelnicy w licznych komentarzach i wiadomościach.

Wśród tych pytań wymienić można:

1. Jak ustalić jurysdykcję w sprawach o alimenty, gdy jedno z rodziców mieszka w UK, a drugie w Polsce z dzieckiem? Co, gdy sytuacja sie odwraca?

Zazwyczaj sprawy z zakresu prawa rodzinnego są zawiłe, gdy w rodzice i/lub dzieci zamieszkują w innych państwach.

Podstawowym aktem prawnym regulującym tę kwestię jest Konwencja nowojorska z 1956 roku. W przypadku Polski i Wielkiej Brytanii ciągle jeszcze istotne jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 oraz Protokół haski z 2007 roku.

Zgodnie z art. 3 wspomnianego Rozporządzenia sądami, które posiadają jurysdykcję do rozpoznania spraw dotyczących zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich są:

a) sąd zwykłego miejsca pobytu pozwanego; lub

b) sąd zwykłego miejsca pobytu wierzyciela; lub

c) sąd, który zgodnie z prawem sądu ma jurysdykcję do prowadzenia postępowania dotyczącego statusu osoby, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron; lub

d) sąd, który zgodnie z prawem sądu jest właściwy do prowadzenia postępowania dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej, w przypadku gdy sprawa dotycząca zobowiązań alimentacyjnych jest związana z tym postępowaniem, chyba że jurysdykcja ta wynika tylko z obywatelstwa jednej ze stron.

Natomiast zgodnie z treścią Protokołu haskiego, jeżeli rodzic z dzieckiem mieszka w Polsce, a rodzic który ma być pozwany o alimenty mieszka w innym państwie UE, sprawa powinna toczyć się w Polsce i według prawa polskiego prawa.

Polskie regulacje wskazują w art. 1103 (3) § 1 kodeksu postępowania cywilnego, że: Sprawy o alimenty oraz sprawy o roszczenia związane z ustaleniem pochodzenia dziecka należą do jurysdykcji krajowej także wtedy, gdy powodem jest uprawniony, który ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej. W razie odrzucenia pozwu należy pamiętać, że możliwe jest jego zaskarżenie.

Należy zatem pamiętać, że prawo Unii rozróżnia postępowania sądowe w zależności od tego, czy dotyczą one praw i obowiązków w relacjach między małżonkami czy też praw i obowiązków w relacjach między rodzicami a dziećmi. Sądem właściwym do rozpatrywania spraw związanych z władzą rodzicielską jest co do zasady sąd państwa, w którym dziecko zwykle zamieszkuje. Natomiast sądem właściwym w sprawach o rozwód, separację małżonków lub unieważnienie małżeństwa, może być sąd innego państwa członkowskiego, np. tego, którego obywatelami są rozstający się rodzice.

Decydujący głos w sprawie jurysdykcji w sprawach alimentacyjnych zabrał w dniu 16 lipca 2015 roku Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie (sygn. akt C-184/14) orzekając, że o alimentach rodziców mieszkających w różnych państwach rozstrzyga sąd państwa, w którym zamieszkuje dziecko/dzieci.

Akty prawne związane z zagadnieniem:

• Protokół haski z dnia 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych
• Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych
• Konwencja o dochodzeniu roszczeń alimentacyjnych dochodzonych zagranicą sporządzona w Nowym Jorku 20 czerwca 1956 roku.

2. Jaka kara grozi za posiadanie  marihuany w Wilkiej Brytanii?

Mimo wielu akcji propagujących pomysł legalizacji marihuany w Wielkiej Brytanii nie jest ona legalna. Obecnie każdy zatrzymany, przy którym zostanie znaleziona marihuana może zostać skazany na maksymalnie do 5 lat pozbawienia wolności, karę grzywny albo obie kary łącznie.

Natomiast przestępstwo rozprowadzania lub produkowania narkotyków klasy B (do której należy marihuana, inaczej cannabis) bez pozwolenia jest zagrożone karą maksymalnie 14 lat pozbawienia wolności, grzywny albo obu kar łącznie.

Stosunek policji do ścigania tych przestępstw jest różny. Z uwagi na oszczędności i zalecenia niektóre jednostki przysłowiowo „przymykają oko” na drobniejsze przestępstwa związane z posiadaniem marihuany. Funkcjonariusze policji posiadają możliwość zastosowania upomnienia, czyli „cannabis warning” w razie posiadania przez zatrzymanego małej ilości marihuany (mniej niż uncję, czyli 28,349g marihuany lub niewiele większą ilość haszyszu), o ile uzna się, że celem jest tylko własny użytek. Pomimo, że policja musi odnotować takie upomnienie to nie niesie ze sobą konieczności uiszczenia grzywny ani nie widnieje w rejestrach DBS.

Podobnie jak w Polsce, prowdzone są kampanię na rzecz legalizacji marihuany do użytku leczniczego. Akt prawny regulujący to zagadnienie to ustawa the Misuse of Drugs Act 1971.

3. Kiedy ulegają zatarciu skazania w Wielkiej Brytanii? Problem uzyskania zaświadczenia o niekaralności.

To ile czasu musi upłynąć, aby doszło do zatarcia skazania zależy od wymiaru orzeczonej kary, a nie od rodzaju popełnionego przestępstwa. Ponadto, należy pamiętać, że skazanie np. na 8 miesięcy pozbawienia wolności i warunkowe zwolnienie po 4 miesiącach nie uprawnia do zatarcia po 2 latach ale nadal po 4 latach.

Okres liczony do zatarcia skazania nie biegnie do czasu zakończenia odbywania kary pozbawienia wolności.

Kara pozbawienia wolności dłuższa niż 4 lata nie może zostać zatarta. Dla kar orzeczonych w mniejszym wymiarze należy stosować poniższe: